หน้าหนังสือทั้งหมด

ปฏิจจสมุปบาทนัยในอภิธัมมัตถสังคหบาลี
347
ปฏิจจสมุปบาทนัยในอภิธัมมัตถสังคหบาลี
ประโยค - อภิธัมมัตถสังคหบาลี และอภิธัมมัตถวิภาวีนีฎีกา - หน้าที่ 347 เป็นปัจจัยเกิดสฬายตนะ เพราะสฬายตนะเป็นปัจจัยจึงเกิดผัสสะ เพราะผัสสะเป็นปัจจัยจึงเกิดเวทนา เพราะเวทนาเป็นปัจจัยจึงเกิดตัณหา เพราะตัณ
เนื้อหาในบทนี้กล่าวถึงปฏิจจสมุปบาทนัยซึ่งอธิบายการเกิดขึ้นของทุกข์ โดยเริ่มต้นจากสฬายตนะซึ่งเป็นปัจจัยที่ส่งผลให้เกิดผัสสะและเวทนาจนถึงชาติและมรณะ ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นตามลำดับของปัจจัยที่เครือข่ายและเกี
เรื่องราวของทานและผลบุญ
72
เรื่องราวของทานและผลบุญ
91 ทาน...กิ่วแห่ง... ทานที่ได้ถวายท่านในวันนี้อันสงบเป็นทานที่ประเสริฐอย่างยิ่งๆ พระราชาทรงบังเกิดความปีติ บินบนในบุญที่ได้ทำเป็นยิ่งนัก พระราชาพระองค์นี้มีเจตนาดีทั้ง ๓ ระยะครบทุบริบูรณ์ และมีคว
…่สำคัญต่อชีวิตของพระราชา อธิบายว่าการทำบุญที่ครบองค์จะส่งผลดี ส่งให้พระราชาเกิดในสวรรค์หากปฏิบัติตามองค์ทั้ง ๖ และเรื่องราวของเศรษฐีที่ไร้ความศรัทธาที่เมื่อตกนรกหลังจากถวายทานกับพระอรหันต์ สอนให้เห็นว่าการทำบุญ…